آی پد فارسی می خواند ولی نمی نویسد!

آخرین یافته هایم حاکی از آن است که در حال حاضر بدون مشکل می توان سایت های فارسی (عربی) را در آی پد خواند، اما صفحه کلید فارسی هنوز برای آن در نظر گرفته نشده است! می توان تصور کرد بزودی این مشکل حل شود.

آی پد قاعده بازی را تغییر می دهد

والتر مازبرگ، ستون نویس روزنامه وال استریت ژورنال بخت این را داشته که هفته گذشته آی پد، دستگاه تازه ساخت شرکت اپل را آزمایش کند و جنبه های مختلف آن را بررسی کند. آیا بالاخره آی پد موفق خواهد شد و لپ تاپ های عادی را با بحران روبرو خواهد کرد یا به دستگاهی بدل می شود مثل خیلی از دستگاه های دیگر که بود و نبودشان یکی است!

 در زیر خلاصه ای از مهمترین یافته هایش را می خوانید:

در هفته ای که گذشت مشغول آزمایش آی پد بودم، دستگاه شیک و سبک نقره ای - مشکی رنگی که یک تبلت کامپیوتر (tablet computer) است. بعد از گذراندن ساعت ها وقت با این دستگاه، تصور می کنم این دستگاه خوشگل لمس پذیر (touch-screen) ساخت اپل، امکان این را دارد که بازار رایانه های قابل حمل را عمیقا تغییر دهد و اقتدار لپ تاپ ها را به چالش بکشد. این دستگاه حتی شاید بتواند به رواج هر چه بیشتر سیستم های لمس پذیر که در آنها انگشت همه کاره است (finger-driven) منجر شود. دهه هاست در عرصه رایانه ها حرف اول و آخر را سیستمهای موش محور (mouse-driven) می زنند.

اما برای تبدیل آی پد به یک جایگزین موفق، ابتدا باید ثابت کرد که این دستگاه واقعا می تواند برای انجام کارهای معمول جایگزین لپ تاپ ها یا نت بوک ها شود. کاری که چندان آسان نیست، زیرا دستگاه های مشابه قبلی از پس این کار بر نیامدند و نتوانستند برای خود جایی در بازار پیدا کنند. خصوصا که آی پد بعضی از رایج ترین امکانات لپ تاپ ها یا نت بوک ها را ندارد. همچون صفحه کلید واقعی، دوربین، ورودی یو اس بی و اجرای همزمان برنامه ها.

نگاه به آی پد صرفا به عنوان یک دستگاه اضافه - که آنرا باید در کنار دستگاه های دیگر - با خود حمل کرد، جذابیت چندانی به دنبال نخواهد داشت. آنچه می تواند آی پد را به عنوان تغییر دهنده قاعده بازی مطرح کند - آنطور که در مورد آی فون اتفاق افتاد - نگاه به آن به عنوان جایگزینی برای رایانه های بزرگتر و سنگین تر است که عموما برای مرور اینترنت، ایمیل، شبکه های اجتماعی، تماشای ویدیو و عکس، بازی، موسیقی و حتی تولید محدود محتوا از آنها استفاده می شود.

آی پد بسیار فراتر از یک کتابخوان یا مجله خوان الکترونیکی است هرچند این کارها را هم به شکل فوق العاده خوبی انجام می دهد. حتی از نظر من بهتر از کیندل، ساخت شرکت آمازون. این دستگاه همچنین، بسیار فراتر از آی فون است، هرچند از همان محیط آشنای آن استفاده می کند. به گفته اپل تقریبا همه 150 هزار برنامه آی فون روی آی پد کار خواهند کرد.

تجربه استفاده از آی پد از نظر کیفیت متفاوت است. این دستگاه نوع کاملا جدیدی از رایانه است که به رغم اینترفیس ساده اش می تواند برنامه های به مراتب پیشرفته را اجرا کند. برنامه هایی که بیشتر شبیه نرم افزارهای رایانه های خانگی هستند تا تلفن های هوشمند. و در عین حال نمایشگر بزرگش امکانات بیشتری را در مقایسه با تلفن های هوشمند در اختیار می گذارد. اما با توجه به این که این دستگاه نوع جدید از رایانه است، برای تصمیم گیری در مورد این که بفهمید آیا آی پد به درد شما می خورد یا یک لپ تاپ کوچک (نت بوک) کارتان را راه می اندازد، باید احساسش کنید و استفاده از آن را تجربه کنید.


به همین دلیل من در این مدت، شب و روز به جای لپ تاپ های قابل اعتمادم، مفصل از آی پدم استفاده کردم. هر چه بیشتر با آن اخت می شدم استفاده از آن را لذت بخش تر می یافتم و کمتر و کمتر هوس می کردم تینک پد (ThinkPad) یا مک بوک سنگین ترم را باز کنم. در این دوره احتمالا فقط 20 درصد شرایط عادی از لپ تاپ هایم استفاده کردم و آنها را عموما برای نوشتن یا ویرایش مطالب طولانی تر یا تماشای ویدیوهایی که از فن آوری فلش ساخت شرکت ادوبی استفاده می کنند بکار بردم. آی پد به رغم محبوبیت این فن آوری در اینترنت آن را پشتیبانی نمی کند.


نظر کلی من این است که هرچند باید در مواردی کوتاه آمد، و به رغم وجود نقاط ضعف، آی پد حقیقتا می تواند در اغلب موارد برای برقراری ارتباط، مصرف محتوا و حتی تا حدی تولید محتوا، جایگزین لپ تاپ شود. اما همه اینها بستگی دارد به نحوه استفاده شما از رایانه.


اگر شما عمدتا برای مرور اینترنت، یادداشت برداری، سر زدن به شبکه های اجتماعی، دریافت و ارسال ای میل و تماشای عکس، ویدیو، خواندن کتاب و مجله و گوش کردن به موسیقی از رایانه استفاده می کنید، آی پد می تواند به کارتان بیاید. اگر باید اسپردشیت ها (spreadsheets) یا نوشته های طولانی را ویرایش کنید، یا به سیستم های پیشرفته برای مرتب کردن و نگهداری ای میل هایتان احتیاج دارید، یا از چت ویدیویی استفاده می کنید، آی پد پاسخگوی نیازهایتان نخواهد بود.

آی پد سبک تر و نازک تر از هر لپ تاپ یا نت بوکی است که من تا به حال دیده ام. تنها 680 گرم وزن دارد و 13 میلیمیتر قطر. نمایشگر 25 سانتی متری بزرگ و درخشان اش همه دستگاه را شامل می شود. همچون همه دستگاه های ساخت اپل، باتری اش قابل دسترس نیست و نمی توان آن را تعویض کرد. بلندگوی قابل قبولی دارد و حتی یک میکروفون کوچک هم در آن تعبیه شده است.


حافظه اصلی این دستگاه هم در داخل آن قرار دارد و قابل افزایش نیست. این دستگاه در سه مدل 16، 32 و 64 گیگا بایتی عرضه می شود. برای اتصال به اینترنت می توان مدل های صرفا مجهز به وای فای را خرید، یا از سیستم های مجهز به وای فای و 3 جی استفاده کرد. (که خدماتش در آمریکا توسط شرکت ای تی اند تی عرضه می شود)  مدل وای فای آی پد سه شنبه 3 آوریل و مدل 3جی که من آزمایش نکرده ام حدود یک ماه دیگر وارد بازار آمریکا می شود.


آی پد از 499 دلار تا 829 دلار قیمت گذاری شده است. مدل های گران تر حافظه بیشتری دارند یا از فن آوری 3جی بهره می برند. برای مدل هایی که به خدمات شرکت های مخابراتی احتیاج دارند - برخلاف آی فون - لزومی به بستن قرارداد دراز مدت نیست. برای مصرف 250 مگابایت داده می توان 15 دلار در ماه پرداخت یا با پرداخت 30 دلار در ماه به صورت نامحدود از اینترنت استفاده کرد. این قیمت گذاری در مقایسه با هزینه فعلی اینگونه خدمات، حاکی از کاهش چشمگیری است.


من از عمر باتری آی پد شگفت زده شدم. تجربه من حتی از ادعای اپل درمورد دوام ده ساعته باتری آی پد در هر شارژ هم بیشتر بود و به مراتب بیشتر از لپ تاپ ها و تلفن هایم. در آزمایش باتری آی پد، من به طور مداوم فیلم و برنامه تلویزیونی را از آن پخش کردم تا باتری کاملا خالی شود. به این ترتیب نیازمندترین بخش دستگاه، یعنی نمایشگر را تحت فشار گذاشتم. باتری آی پد در این آزمایش 11 ساعت و 28 دقیقه دوام آورد. یعنی حدود 15 درصد بیش از ادعای اپل. در این مدت توانستم 4 فیلم بلند سینمایی، 4 قسمت سریال تلویزیونی و یک قطعه ویدیوی 90 دقیقه ای ببینم و باتری وسط پخش یک بخش از سریال The Closer تمام شد.


ضمنا بگویم که در تمام این مدت وای فای دستگاه فعال بود و مرتبا در پس زمینه ایمیل های تازه دریافت می کردم. این میزان دوام باتری بسته به اینکه وای فای غیرفعال شود یا میزان درخشش نمایشگر از آنچه من تنظیم کرده بودم هم کمتر شود، می تواند حتی بیشتر شود. طبیعتا مدت زمان پخش موسیقی می تواند با خاموش شدن نمایشگر از آن هم فراتر رود. در مقابل، بازی کردن مداوم می تواند مصرف باتری را به مراتب افزایش دهد و نتیجه ضعیف تری به همراه داشته باشد.


اپل می گوید پخش ویدیو، مرور اینترنت و مطالعه کتاب به یک مقدار انرژی مصرف می کنند. وقتی من دو مورد آخر را به مدت یک ساعت انجام می دادم، باتری آنقدر کم مصرف می شد که کلا فکر کردن در باره اش را فراموش کردم.


در مجموع از سرعت آی پد هم حیرت زده شدم. پردازنده ساخت اپل، آی پد را به دستگاهی فوق العاده سریع بدل کرده است. پنجره برنامه ها تقریبا در لحظه ظاهر می شوند و در آزمایش سرعت وای فای در خانه سرعت بیشتری را به نسبت لپ تاپ هایم تجربه کردم.


استفاده از ایمیل را آسان ونوآورانه دیدم و مشکلی برای تایپ دقیق و سریع روی صفحه کلید مجازی و عریض آی پد نداشتم. در حقیقت، صفحه کلید مجازی آی پد را از صفحه کلید فشرده بسیاری از نت بوک ها دقیق تر و راحت تر یافتم. با این حال بعضی از کسانی که خیلی سریع تایپ می کنند شاید نظر متفاوتی داشته باشند. صفحه کلید اضافی 39 دلاری آی پد می تواند به حل این مشکل کمک کند.


مرورگر اینترنت آی پد هم به خوبی کار می کند و از نمایشگر بزرگش برای نمایش کامل صفحات استفاده کرده، نیاز بالا و پایین کردن صفحه را کم می کند. الان حتی امکان بوک مارک کردن آدرس ها هم به آن اضافه شده است. اما همانطور که قبلا هم گفتم، فن آوری فلش را پشتیبانی نمی کند.

من همچنین به آسانی توانستم تقویم و فهرست تماس هایم را با برنامه گوگل یا موبایل می (MobileMe) اپل همگام (sync) کنم. تماشای ویدیو و عکس، شنیدن موسیقی، مطالعه کتاب و بازی کردن هم لذت بخش و سرگرم کننده بود. من از این دستگاه خیلی برای توییت کردن و نوشتن در فیس بوک استفاده کردم. همینطور خیلی ملایم با پیجز (Pages)، نرم افزار نگارش آن کار کردم. برنامه ای که در کنار اسپردشیت و برنامه پرزنتیشن (presentation) کلا سی دلار قیمت دارد. 


این مجموعه برنامه که برای تولید جدی محتوا طراحی شده میتواند فایل هایی با فورمت مایکروسافت آفیس را پشتیبانی کند. اما گاهی اوقات در این زمینه دچار مشکل می شد. 


برنامه هایی که ویژه آی پد طراحی شده اند (و هنوز تعدادشان در مقایسه با ۱۵۰ هزار برنامه آی فون از دو هزار کمتر است) از امکانات بیشتری برخوردارند و مثلا نسخه آی پد روزنامه وال استریت ژورنال به نسخه چاپی آن شبیه تر است و حس و حال آن را بیشتر در خود دارد.


آی بوکس، برنامه ویژه اپل برای خواندن کتاب هم بسیار سهل الاستفاده است. به نظر من نمایشگر رنگی و بزرگ آی پد بر کیندل ساخت آمازون برتری دارد و چشم را هم خسته نمی کند. اما آی پد از کیندل به مراتب سنگین تر است و مردم مجبورند دو دستی آن را نگه دارند. این برنامه همچنین امکان یادداشت کردن در کنار صفحه کتاب را نمی دهد. فهرست کتاب های اپل حدود ۶۰ هزار عنوان است که در مقایسه با ۴۰۰ هزار عنوان آمازون تعداد به مراتب کمتری است.


من در آزمایشم با محدودیت های ناخوشایند دیگری هم روبرو شدم. در برنامه ای میل امکان درست کردن پرونده داخل آی پد وجود ندارد و نمی توان برای ای میل ها قاعده تعیین کرد یا به شکل خودکار آنها را مرتب یا به صورت گروهی آدرس ها را وارد کرد. مرورگر اینترنتش از امکان تب (tab) بی بهره است و نسخه وای فایش جی پی اس ندارد. برای دیدن فیلم هم همیشه یا یک باند مشکی بالا و پایین فیلم دیده می شود یا باید از خیر بخشی از فیلم گذشت تا اندازه اش را با نمایشگر تطبیق داد.


در مجموع، به هر حال، آی پد قدمی رو به جلو در ساخت رایانه های پیشرفته است که با استفاده از سیستم ساده لمس پذیرش روی دستگاهی ظریف و سبک عملی شده است. فقط زمان نشان خواهد داد که آیا این دستگاه چالشی واقعی برای لپ تاپ ها و نت بوک هاست یا نه؟

مازبرگ: آی پد فراتر از یک آی فون بزرگ است

اولین نقد های آی پد امروز منتشر شدند. والتر مازبرگ، ستون نویس وال استریت ژورنال یکی از معروف ترین روزنامانه گاران فن آوری است و به عنوان یکی از تاثیرگذاران در این عرصه شناخته می شود:

به پیشواز آی پد: اپ استور آی پد چگونه است؟

Browsing the iPad App Store: A Video from Federico Viticci on Vimeo.

آی پد به چه درد می خورد؟

کمتر از یک هفته به عرضه آی پد، محصول تازه شرکت اپل مانده و مهمترین سوال همچنان این است که این دستگاه یا ابزارک تازه به چه درد می خورد؟ با دیدن توضیحات اپل و تصاویر و فیلمهایی که در این باره وجود دارد عجیب نیست که خیلی ها آن را به یک آی فون بزرگ تشبیه می کنند و نتیجه می گیرند که شاید آی فون فعلی شان همان کار را می کند و نیازی به آی پد ندارند. 

بحثی نیست که سیستم عامل آی پد، همان سیستم عامل آی فون است و در حال حاضر تجربه ای از برنامه های ویژه  آی پد نداریم. اما اندازه نمایشگر و قدرت پردازنده آی پد، آنرا بشدت از سلف خود متمایز می کند. آنچه کاربران عادی آنرا صرفا تفاوت اندازه می بینند برای سازندگان نرم افزار (App)، خصوصا سازندگان بازی های رایانه ای، تولید کنندگان سرگرمی های ویدیویی (فیلم، سریال و موسیقی) و ناشران روزنامه، مجله و کتاب انقلاب محسوب می شود. سرعت فوق العاده زیاد آی پد - آنطور که تجربه کرده ها می گویند - همراه باتری قوی و اندازه نمایشگر بزرگش آنرا به یکی از جذاب ترین قالب ها برای بازی های رایانه ای بدل کرده و بی دلیل نیست اگر بسیاری از تولیدکنندگان آنها برای عرضه بازی هایشان روی آی پد، هفته هاست مشغولند.



تجربه خواندن و فیلم دیدن هم روی آی پد با آی فون قابل مقایسه نیست. اگرچه آی فون قابل قبول ترین تجربه از این دست را در مقایسه با بقیه تلفن ها امکان پذیر ساخت و هنوز بعد سه سال یکه تاز این میدان است، اما خواندن متن و مرور سایت های اینترنتی یا دیدن فیلم روی آن همچنان برای مقاطع کوتاه جذاب است و در دراز مدت چشم را خسته می کند.


اما مشخصه های مهم دیگری در آی فون وجود دارند که می توانند به عامل موفقیت آی پد بدل شوند. یکی از مهمترین آنها سهولت استفاده از آن است. به قول استیو وازنیاک سال هاست همه دنبال سهولت استفاده از رایانه ها هستند و اپل با‌ آی پد آن را عملی کرده است. الان افراد مسنی که با رایانه ها میانه خوبی ندارند خواهند توانست بسیاری از نیازهایشان را با آی پد برطرف کنند بدون آنکه نیازی به آموزش داشته باشند.


اینجا از این سوال می گذرم که آیا آی پد آغازگر نسل تازه ای از رایانه ها خواهد شد یا نه؟ و به همان سوال اول بر می گردم که اصلا به چه درد می خورد؟ آیا من آی پد خواهم خرید؟ راستش را بخواهید نه! یعنی الان نمی خرم. اما نه به این دلیل که آی فون کار آی پد را انجام می دهد و نه حتی به این دلیل که آی پد به درد من نمی خورد. راستش اتفاقا در حال حاضر بسیاری از کارهای روزانه ای را که با آی فون یا مک بوکم انجام می دهم با آی پد راحت تر انجام می دادم. برای مرور اینترنت با آی پد آسان تر می شود کار کرد، یوتیوب دیدن و فیلم تماشا کردن با آی پد لذت بخش تر می بود. نشان دادن عکس ها روی آی پد جذاب تر خواهد بود. ایمیل چک کردن و جواب دادن قطعا روی آی پد آسان تر است. تقریبا ۸۰ درصد کارهایی که روزانه همه ما به طور عادی با رایانه های فعلی روی مبل یا روی زمین یا سر میز انجام می دهیم با سرعت و لذت بیشتر روی آی پد عملی است. اما آنچه در حال حاضر مانع خرید آی پد می شود مولتی تسک (امکان اجرای همزمان برنامه ها) نبودن آن نیست بلکه صرفا عدم تعبیه دوربین روی آن است. شخصا از اسکایپ زیاد استفاده می کنم و چون مطمئنم که قطعا در آینده دوربینی هم روی آی پد تعبیه خواهد شد فعلا صبر می کنم.


بسیاری از منتقدان که مولتی تسک نبودن را نقطعه ضعف آی پد معرفی می کنند این نکته ساده را فراموش می کنند که حدود ۷۵ میلیون خریدار آی فون و آی پاد تاچ مشغول استفاده از دستگاه هایی هستند که مولتی تسک نیستند! هرچند نباید فراموش کرد که اغلب برنامه های اصلی آی فون، آی پاد تاچ یا آی پد عملا مولتی تسک هستند و صرفا برنامه هایی که بعدا روی آن نصب می شوند از این امکان استفاده نمی کنند. سرعت بالای آی پد و آی فون این امکان را می دهد که اساسا این مسئله فراموش شود و به عنوان مشکل برای کاربران این دستگاه ها مطرح نشود. خصوصا اگر طراح برنامه توانسته باشد با قراردادن امکان سپردن آخرین وضعیت به حافظه، اساسا مشکل را حل کرده باشد و با اجرای مجدد، برنامه به همان شرایطی برگردد که هنگام خروج در آن قرار داشت.


با این حال شاید مهمترین ضعف یا بهتر بگویم خصلت محیط آی فون یا‌آی پد این باشد که برای کسب محتوی باید از روشی که اپل برای کاربر در نظر گرفته، استفاده کرد. کتاب را از آی بوک استور خرید، برنامه های را از اپ استور تهیه کرد و فیلم و موسیقی را از آی تیونز. اگر تصور کنید می توان با آی پد فیلمی را دانلود کرده و تماشا کنید کور خوانده اید! باید اول آن را روی کامپیوتر عادی تان پیاده کنید بعد اگر فرمتش مناسب نیست با برنامه های مبدل فورمتش را تغییر دهید و بعد به خورد آی تیونز بدهید و سپس با سینک کردن آی پد آن را وارد دستگاهتان کنید. پروسه ای که چندان هیجان انگیز به نظر نمی رسد. ولی خب، مگر دانلود فیلم غیرقانونی نیست؟ اپل سال هاست می خواهد به تولید کنندگان محتوی بقبولاند که می توان از فروش و عرضه آنها در اینترنت سود برد و با تعبیه این سیستم بسته موفق شده نه تنها آنها را به فروش محصولاتشان روی اینترنت راضی کند بلکه خود را به بزرگترین فروشگاه عرضه موسیقی در جهان بدل کند. 


آی پد حداقل تا وقتی نیامده و همه پتانسیل هایش را رو نکرده دستگاهی است که جایگزین رایانه اصلی در خانه و یا آی فون نمی شود. بلکه دستگاه سومی است که در اتاق نشیمن یا در سفر یا در ماشین برای - اغلب - مصرف (consume) محتوی استفاده می شود. آنچه آی فون را از تلفنی متفاوت به یک دستگاه انقلابی بدل کرد، ده ها هزار برنامه ای بود که برایش ساخته شد تا عادات کاربران را در استفاده از اینترنت، تلفن و رایانه تغییر دهد. این فرمول برای آی پد هم صادق است و برنامه هایی که برای آن ساخته شوند می توانند اساسا روش و عادات ما را نه تنها فقط در استفاده از آن بلکه در استفاده از دیگر  وسایل - نظیر رایانه، آی فون، تلویزیون و ... - تغییر دهد.

حل مشکل باتری و اجرای همزمان برنامه ها (Multitasking) در آی فون

یکی از مشکلات کاربران آی فون، خصوصا اونایی که زیاد ازش استفاده می کنند مصرف باتری است. برای من که همه اش با آی فون مشغولم معمولا روزی دوبار باید شارژش کنم. مشکل دیگه هم البته نه برای من، ولی برای بعضی ها عدم امکان اجرای همزمان برنامه ها (برنامه های فرعی) است. امروز در نیوزویک مطلبی بود راجع به آی پد در مصاحبه با استیو وازنیاک (از بنیانگذاران اپل) که راه حل خودش رو برای این دو تا مشکل شرح داده بود ...

خیلی به خودتون فشار نیارین، راه حلش آسونه و کمی پر هزینه! باید یک آی فون دوم خرید!!

پینگ!

پینگ! (لینک آی تیونز) برنامه جالبی است برای آی فون به عنوان جایگزین رایگان اس ام اس. خود برنامه ۹۹ سنت قیمت دارد ولی شما را از پرداخت هزینه اس ام اس خلاص می کند. البته لازمه استفاده از آن، این است که بستگان، دوستان و همکارانتان هم آی فون یا آی پاد تاچ داشته باشند و این برنامه را هم نصب کرده باشند و شناسه خودشان را هم به شما داده باشند. خوبی اش این است که از سیستم Push آی فون استفاده می کند و مثل اس ام اس به محض دریافت خبرتان می کند. طبیعتا خوبی دیگرش مجانی بودن ارسال است خصوصا اگر در قرارداد اشتراک تان تعداد اس ام اس ها محدود است و یا می خواهید برای کسی در خارج از کشور پیام بفرستید.

* یادآوری کنم که استفاده از سیستم Push مصرف باتری را افزایش می دهد.

آی لایف ۰۹

آی لایف ۰۹ بالاخره وارد بازار شد. سه شنبه گذشته با هیجان اولین نفری بودم که از یکی از فروشندگان محصولات اپل این مجموعه نرم افزاری را می خریدم. به سرعت خودم را به مک بوک مربوطه رساندم و برنامه را نصب کردم. طبیعتا بدون مشکل. اگر کسی از آی دی وی دی استفاده می کند شاید بخواهد از قالب های متنوع تری استفاده کند که بهتر است آنها را هنگام نصب برنامه روی رایانه اش بیاورد. برای این کار حین نصب باید از گزینه کاستومایز استفاده کرد تا امکان تغییر در روش نصب را بدست آورد. مشخصا بیش از هر چیز مشتاق بودم نحوه کار امکانات تازه آی فوتو را ببینم. صورت یابی و مکان یابی! مکان یابی طبیعتا یا باید دستی انجام شود یا با استفاده از معدود دوربین هایی که جی پی اس یا مکان یاب ماهواره ای در آنها تعبیه شده است. البته یک راه میانه دیگر هم هست که استفاده از کارت حافظه ای است که از روی ایستگاه های وای فای محل تقریبی را تشخیص می دهد. به هر حال جالب است و اگر حالش را داشته باشید که محل همه عکس هایتان را به آن بدهید به آسانی می توان عکس های مربوط به یک محل را با یک کلیک تماشا کرد. اما صورتیاب آی فوتو امکان هیجان انگیزی است که در عمل کمی دلسردم کرد. راستش را بخواهید خداوکیلی کمی عقلش کم است. یعنی در واقع باید حسابی کمکش کنید. معمولا اگر یکی دو تا از عکس هایی را که در یک دوره زمانی گرفته شده باشند را به او بدهید البته خوب تشخیص می دهد ولی در طول زمان باید کمک بیشتری به او کرد. یعنی در هر دوره زمانی باید چندین بار به او کمک کرد تا نهایتا ۹۰ درصد اوقات بتواند صورت فرد مورد نظر را تشخیص دهد. و صد البته که به نظر امکانی است عملی و حتما در آینده بهتر هم می شود. اگر وقتی تعداد عکس هایتان کم است این کار را شروع کنید قطعا بدون دردسر همه چهره های موجود در آی فوتو را خواهد شناخت و مثل آب خوردن عکس های دوره های مختلف زندگی طرف را خواهید دید. 

اما چیزی که حالم را حسابی جا آورد آی مووی بود. راستش را بخواهید آی مووی ۰۸ خودش به تنهایی برای من و خیلی ها که با آن سر و کله زده اند یک انقلاب است در نحوه ویرایش فیلم. اما خب همانطور که هدفش هم بود، با امکانات محدود و برای فیلم های خانگی. البته خودم برای کارهای حرفه ای تر هم از آن استفاده کرده ام و فیلمی ۱۰ دقیقه ای را در عرض ۲۰ دقیقه ویرایش و صداگذاری و مستقیما به یوتیوب فرستادم. اشکالی که بعضی ها از آن می گرفتند کمبود برخی امکانات بود که دست و پا را حسابی می گرفت و حالا با به روز رسانی های جدید بهانه ای نمانده است. کلی جلوه ویژه تصویری، امکانات ویرایش دقیق و قالب های آماده حرفه ای به آن اضافه شده که جدا هیجان انگیز است. تقریبا معجزه می کند. اولین نسخه آزمایشی که درست کردم را به هر کس نشان دادم باور نمی کرد در عرض ۵ دقیقه چنین فیلمی درست شده باشد. جالب تر از همه آن که هر کس می تواند فیلمی که کاملا حرفه ای به نظر برسد را با امکانات آی مووی جدید درست کند. کافی است کمی سلیقه بخرج بدهد و از امکانات به جا استفاده کند. پرونده آی لایف ۰۹ را با آی وب می بندم. مشکل من با آی وب که از آن زیاد استفاده می کنم این بود که هنگام انتشار سایت ها همه آنها را یکجا دوباره آپلود می کرد. و اگر آی لایف ۰۹ یک تغییر در آی وب داده باشد همین بس که الان می توان هر سایت را به طور مستقل و با تنظیمات مختلف به روز کرد. تغییرات جزئی دیگری هم در این نرم افزار داده شده که جالب و مفید هستند. 

آی دی وی دی تغییری نکرده و حتی اسمش روی جعبه خوشگل آی لایف نیامده. نمی دانم معنی اش چیست! آیا اپل قصد جایگزینی اش را دارد؟ و گاراژبند را قلم می گیرم چون این کاره نیستم. حتما شنیده اید که امکان آموزش ساز به آن اضافه شده و قاعدتا تغییرات ملایمی هم کرده است. خلاصه آن که ۷۹ دلار (یا دانلود نزدیک به ۵ گیگابایت) هزینه این بسته نرم افزاری نوش جان آپل ... صد درصد ارزشش را دارد.

یاهو مسنجر بالاخره صدا دار شد

یاهو بالاخره نسخه آزمایشی پیغامبر خودش را برای مک به روز کرد و امکان مکالمه صوتی را به آن افزود. نسخه بتا ۳ با تغییراتی در طراحی، علاوه بر صدا امکان استفاده از دوربین، ارسال اس ام اس و تماس با تلفن را در خود جای داده است.

آمازون بعد از آی تیونز

یو اس ای تودیز خبر داد که فروشگاه اینترنتی موسیقی آمازون موفق شده در جایگاه دوم فروش آن لاین موسیقی، بعد از فروشگاه موسیقی اپل، موسوم به آی تیونز بنشیند. با توجه به اینکه آماری از میزان فروش آمازون انتشار نیافته، نمی توان از میزان رقابت این دو فروشگاه باخبر شد. آی تیونز ۶ میلیون قطعه آهنگ در فروشگاه خود دارد که تنها ۲ میلیون از آنها بدون دی آر ام یا قفل دیجیتالی عرضه می شوند. در مقابل همه ۴ و نیم میلیون قطعه آهنگ آمازون بدون قفل عرضه شده اند.