آی پد فارسی می خواند ولی نمی نویسد!

آخرین یافته هایم حاکی از آن است که در حال حاضر بدون مشکل می توان سایت های فارسی (عربی) را در آی پد خواند، اما صفحه کلید فارسی هنوز برای آن در نظر گرفته نشده است! می توان تصور کرد بزودی این مشکل حل شود.

آی پد قاعده بازی را تغییر می دهد

والتر مازبرگ، ستون نویس روزنامه وال استریت ژورنال بخت این را داشته که هفته گذشته آی پد، دستگاه تازه ساخت شرکت اپل را آزمایش کند و جنبه های مختلف آن را بررسی کند. آیا بالاخره آی پد موفق خواهد شد و لپ تاپ های عادی را با بحران روبرو خواهد کرد یا به دستگاهی بدل می شود مثل خیلی از دستگاه های دیگر که بود و نبودشان یکی است!

 در زیر خلاصه ای از مهمترین یافته هایش را می خوانید:

در هفته ای که گذشت مشغول آزمایش آی پد بودم، دستگاه شیک و سبک نقره ای - مشکی رنگی که یک تبلت کامپیوتر (tablet computer) است. بعد از گذراندن ساعت ها وقت با این دستگاه، تصور می کنم این دستگاه خوشگل لمس پذیر (touch-screen) ساخت اپل، امکان این را دارد که بازار رایانه های قابل حمل را عمیقا تغییر دهد و اقتدار لپ تاپ ها را به چالش بکشد. این دستگاه حتی شاید بتواند به رواج هر چه بیشتر سیستم های لمس پذیر که در آنها انگشت همه کاره است (finger-driven) منجر شود. دهه هاست در عرصه رایانه ها حرف اول و آخر را سیستمهای موش محور (mouse-driven) می زنند.

اما برای تبدیل آی پد به یک جایگزین موفق، ابتدا باید ثابت کرد که این دستگاه واقعا می تواند برای انجام کارهای معمول جایگزین لپ تاپ ها یا نت بوک ها شود. کاری که چندان آسان نیست، زیرا دستگاه های مشابه قبلی از پس این کار بر نیامدند و نتوانستند برای خود جایی در بازار پیدا کنند. خصوصا که آی پد بعضی از رایج ترین امکانات لپ تاپ ها یا نت بوک ها را ندارد. همچون صفحه کلید واقعی، دوربین، ورودی یو اس بی و اجرای همزمان برنامه ها.

نگاه به آی پد صرفا به عنوان یک دستگاه اضافه - که آنرا باید در کنار دستگاه های دیگر - با خود حمل کرد، جذابیت چندانی به دنبال نخواهد داشت. آنچه می تواند آی پد را به عنوان تغییر دهنده قاعده بازی مطرح کند - آنطور که در مورد آی فون اتفاق افتاد - نگاه به آن به عنوان جایگزینی برای رایانه های بزرگتر و سنگین تر است که عموما برای مرور اینترنت، ایمیل، شبکه های اجتماعی، تماشای ویدیو و عکس، بازی، موسیقی و حتی تولید محدود محتوا از آنها استفاده می شود.

آی پد بسیار فراتر از یک کتابخوان یا مجله خوان الکترونیکی است هرچند این کارها را هم به شکل فوق العاده خوبی انجام می دهد. حتی از نظر من بهتر از کیندل، ساخت شرکت آمازون. این دستگاه همچنین، بسیار فراتر از آی فون است، هرچند از همان محیط آشنای آن استفاده می کند. به گفته اپل تقریبا همه 150 هزار برنامه آی فون روی آی پد کار خواهند کرد.

تجربه استفاده از آی پد از نظر کیفیت متفاوت است. این دستگاه نوع کاملا جدیدی از رایانه است که به رغم اینترفیس ساده اش می تواند برنامه های به مراتب پیشرفته را اجرا کند. برنامه هایی که بیشتر شبیه نرم افزارهای رایانه های خانگی هستند تا تلفن های هوشمند. و در عین حال نمایشگر بزرگش امکانات بیشتری را در مقایسه با تلفن های هوشمند در اختیار می گذارد. اما با توجه به این که این دستگاه نوع جدید از رایانه است، برای تصمیم گیری در مورد این که بفهمید آیا آی پد به درد شما می خورد یا یک لپ تاپ کوچک (نت بوک) کارتان را راه می اندازد، باید احساسش کنید و استفاده از آن را تجربه کنید.


به همین دلیل من در این مدت، شب و روز به جای لپ تاپ های قابل اعتمادم، مفصل از آی پدم استفاده کردم. هر چه بیشتر با آن اخت می شدم استفاده از آن را لذت بخش تر می یافتم و کمتر و کمتر هوس می کردم تینک پد (ThinkPad) یا مک بوک سنگین ترم را باز کنم. در این دوره احتمالا فقط 20 درصد شرایط عادی از لپ تاپ هایم استفاده کردم و آنها را عموما برای نوشتن یا ویرایش مطالب طولانی تر یا تماشای ویدیوهایی که از فن آوری فلش ساخت شرکت ادوبی استفاده می کنند بکار بردم. آی پد به رغم محبوبیت این فن آوری در اینترنت آن را پشتیبانی نمی کند.


نظر کلی من این است که هرچند باید در مواردی کوتاه آمد، و به رغم وجود نقاط ضعف، آی پد حقیقتا می تواند در اغلب موارد برای برقراری ارتباط، مصرف محتوا و حتی تا حدی تولید محتوا، جایگزین لپ تاپ شود. اما همه اینها بستگی دارد به نحوه استفاده شما از رایانه.


اگر شما عمدتا برای مرور اینترنت، یادداشت برداری، سر زدن به شبکه های اجتماعی، دریافت و ارسال ای میل و تماشای عکس، ویدیو، خواندن کتاب و مجله و گوش کردن به موسیقی از رایانه استفاده می کنید، آی پد می تواند به کارتان بیاید. اگر باید اسپردشیت ها (spreadsheets) یا نوشته های طولانی را ویرایش کنید، یا به سیستم های پیشرفته برای مرتب کردن و نگهداری ای میل هایتان احتیاج دارید، یا از چت ویدیویی استفاده می کنید، آی پد پاسخگوی نیازهایتان نخواهد بود.

آی پد سبک تر و نازک تر از هر لپ تاپ یا نت بوکی است که من تا به حال دیده ام. تنها 680 گرم وزن دارد و 13 میلیمیتر قطر. نمایشگر 25 سانتی متری بزرگ و درخشان اش همه دستگاه را شامل می شود. همچون همه دستگاه های ساخت اپل، باتری اش قابل دسترس نیست و نمی توان آن را تعویض کرد. بلندگوی قابل قبولی دارد و حتی یک میکروفون کوچک هم در آن تعبیه شده است.


حافظه اصلی این دستگاه هم در داخل آن قرار دارد و قابل افزایش نیست. این دستگاه در سه مدل 16، 32 و 64 گیگا بایتی عرضه می شود. برای اتصال به اینترنت می توان مدل های صرفا مجهز به وای فای را خرید، یا از سیستم های مجهز به وای فای و 3 جی استفاده کرد. (که خدماتش در آمریکا توسط شرکت ای تی اند تی عرضه می شود)  مدل وای فای آی پد سه شنبه 3 آوریل و مدل 3جی که من آزمایش نکرده ام حدود یک ماه دیگر وارد بازار آمریکا می شود.


آی پد از 499 دلار تا 829 دلار قیمت گذاری شده است. مدل های گران تر حافظه بیشتری دارند یا از فن آوری 3جی بهره می برند. برای مدل هایی که به خدمات شرکت های مخابراتی احتیاج دارند - برخلاف آی فون - لزومی به بستن قرارداد دراز مدت نیست. برای مصرف 250 مگابایت داده می توان 15 دلار در ماه پرداخت یا با پرداخت 30 دلار در ماه به صورت نامحدود از اینترنت استفاده کرد. این قیمت گذاری در مقایسه با هزینه فعلی اینگونه خدمات، حاکی از کاهش چشمگیری است.


من از عمر باتری آی پد شگفت زده شدم. تجربه من حتی از ادعای اپل درمورد دوام ده ساعته باتری آی پد در هر شارژ هم بیشتر بود و به مراتب بیشتر از لپ تاپ ها و تلفن هایم. در آزمایش باتری آی پد، من به طور مداوم فیلم و برنامه تلویزیونی را از آن پخش کردم تا باتری کاملا خالی شود. به این ترتیب نیازمندترین بخش دستگاه، یعنی نمایشگر را تحت فشار گذاشتم. باتری آی پد در این آزمایش 11 ساعت و 28 دقیقه دوام آورد. یعنی حدود 15 درصد بیش از ادعای اپل. در این مدت توانستم 4 فیلم بلند سینمایی، 4 قسمت سریال تلویزیونی و یک قطعه ویدیوی 90 دقیقه ای ببینم و باتری وسط پخش یک بخش از سریال The Closer تمام شد.


ضمنا بگویم که در تمام این مدت وای فای دستگاه فعال بود و مرتبا در پس زمینه ایمیل های تازه دریافت می کردم. این میزان دوام باتری بسته به اینکه وای فای غیرفعال شود یا میزان درخشش نمایشگر از آنچه من تنظیم کرده بودم هم کمتر شود، می تواند حتی بیشتر شود. طبیعتا مدت زمان پخش موسیقی می تواند با خاموش شدن نمایشگر از آن هم فراتر رود. در مقابل، بازی کردن مداوم می تواند مصرف باتری را به مراتب افزایش دهد و نتیجه ضعیف تری به همراه داشته باشد.


اپل می گوید پخش ویدیو، مرور اینترنت و مطالعه کتاب به یک مقدار انرژی مصرف می کنند. وقتی من دو مورد آخر را به مدت یک ساعت انجام می دادم، باتری آنقدر کم مصرف می شد که کلا فکر کردن در باره اش را فراموش کردم.


در مجموع از سرعت آی پد هم حیرت زده شدم. پردازنده ساخت اپل، آی پد را به دستگاهی فوق العاده سریع بدل کرده است. پنجره برنامه ها تقریبا در لحظه ظاهر می شوند و در آزمایش سرعت وای فای در خانه سرعت بیشتری را به نسبت لپ تاپ هایم تجربه کردم.


استفاده از ایمیل را آسان ونوآورانه دیدم و مشکلی برای تایپ دقیق و سریع روی صفحه کلید مجازی و عریض آی پد نداشتم. در حقیقت، صفحه کلید مجازی آی پد را از صفحه کلید فشرده بسیاری از نت بوک ها دقیق تر و راحت تر یافتم. با این حال بعضی از کسانی که خیلی سریع تایپ می کنند شاید نظر متفاوتی داشته باشند. صفحه کلید اضافی 39 دلاری آی پد می تواند به حل این مشکل کمک کند.


مرورگر اینترنت آی پد هم به خوبی کار می کند و از نمایشگر بزرگش برای نمایش کامل صفحات استفاده کرده، نیاز بالا و پایین کردن صفحه را کم می کند. الان حتی امکان بوک مارک کردن آدرس ها هم به آن اضافه شده است. اما همانطور که قبلا هم گفتم، فن آوری فلش را پشتیبانی نمی کند.

من همچنین به آسانی توانستم تقویم و فهرست تماس هایم را با برنامه گوگل یا موبایل می (MobileMe) اپل همگام (sync) کنم. تماشای ویدیو و عکس، شنیدن موسیقی، مطالعه کتاب و بازی کردن هم لذت بخش و سرگرم کننده بود. من از این دستگاه خیلی برای توییت کردن و نوشتن در فیس بوک استفاده کردم. همینطور خیلی ملایم با پیجز (Pages)، نرم افزار نگارش آن کار کردم. برنامه ای که در کنار اسپردشیت و برنامه پرزنتیشن (presentation) کلا سی دلار قیمت دارد. 


این مجموعه برنامه که برای تولید جدی محتوا طراحی شده میتواند فایل هایی با فورمت مایکروسافت آفیس را پشتیبانی کند. اما گاهی اوقات در این زمینه دچار مشکل می شد. 


برنامه هایی که ویژه آی پد طراحی شده اند (و هنوز تعدادشان در مقایسه با ۱۵۰ هزار برنامه آی فون از دو هزار کمتر است) از امکانات بیشتری برخوردارند و مثلا نسخه آی پد روزنامه وال استریت ژورنال به نسخه چاپی آن شبیه تر است و حس و حال آن را بیشتر در خود دارد.


آی بوکس، برنامه ویژه اپل برای خواندن کتاب هم بسیار سهل الاستفاده است. به نظر من نمایشگر رنگی و بزرگ آی پد بر کیندل ساخت آمازون برتری دارد و چشم را هم خسته نمی کند. اما آی پد از کیندل به مراتب سنگین تر است و مردم مجبورند دو دستی آن را نگه دارند. این برنامه همچنین امکان یادداشت کردن در کنار صفحه کتاب را نمی دهد. فهرست کتاب های اپل حدود ۶۰ هزار عنوان است که در مقایسه با ۴۰۰ هزار عنوان آمازون تعداد به مراتب کمتری است.


من در آزمایشم با محدودیت های ناخوشایند دیگری هم روبرو شدم. در برنامه ای میل امکان درست کردن پرونده داخل آی پد وجود ندارد و نمی توان برای ای میل ها قاعده تعیین کرد یا به شکل خودکار آنها را مرتب یا به صورت گروهی آدرس ها را وارد کرد. مرورگر اینترنتش از امکان تب (tab) بی بهره است و نسخه وای فایش جی پی اس ندارد. برای دیدن فیلم هم همیشه یا یک باند مشکی بالا و پایین فیلم دیده می شود یا باید از خیر بخشی از فیلم گذشت تا اندازه اش را با نمایشگر تطبیق داد.


در مجموع، به هر حال، آی پد قدمی رو به جلو در ساخت رایانه های پیشرفته است که با استفاده از سیستم ساده لمس پذیرش روی دستگاهی ظریف و سبک عملی شده است. فقط زمان نشان خواهد داد که آیا این دستگاه چالشی واقعی برای لپ تاپ ها و نت بوک هاست یا نه؟

مازبرگ: آی پد فراتر از یک آی فون بزرگ است

اولین نقد های آی پد امروز منتشر شدند. والتر مازبرگ، ستون نویس وال استریت ژورنال یکی از معروف ترین روزنامانه گاران فن آوری است و به عنوان یکی از تاثیرگذاران در این عرصه شناخته می شود: